XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa
Testuingurua
Horiek herri bakoitzaren profetak bezala dira.
Ahalmen bereziz ornituriko pertsonaiak, barne-begiaren zoliaz munduaren barne-iluna argi ikusten dutenak, azken errealitatea, unibertsoaren sentidoa.
Baina bakoitzak bere jeinuaren arabera (bere herriaren jeinuaren), desberdin ikusten du bakoitzak, eta horretan datza herri bakoitzaren jeinu espezifikoa, tradizioan eta mitologian bere espresioa ezezik, hurrengo desarroilorako bidea finkatuta daukala.
Barne-begi zoliko aztiak, aurpegiko bi begiekin ikusten ez dena somatzeko, ulertzeko, irudi mitikoak sortzen dizkio bere herriari:
Betidanik eta herrialde guztietan izan dira gizaki batzu, jakite ezkutu baten jabe zirela-edo, izadi arauetatik kanpoko gertariak ekar omen zitzaketenak
.
.
Beren ezagupide bereziez baliatuz, ahalmen bereziak ere bazituzten gizaki horiek: azken errealitate barnekoarekin harremanetan zeudenez gero (
Horregatik basatien eta antzinako herrien artean, razionalismoak eta materialismoak itsutu eta ezgaitu gabeko herrietan alegia, aztiak itzal haundia du, egiazko eta sakoneko
Barne-intuizio sakon horiek dituen eta jakintza berezi horren jabe den
Honek ez bait du arrazoimenaren edo adimenaren bidez ezagu daitekeena besterik errealtzat onartzen.
Eta horregatixe nahitaez beti agerkizun soilen eremuan geratzen bait da (adimena, Kantez gero, bere estrukturagatik beragatik, agerkizunen fakultatea da).
Mirandek hemen razionalista edo paganu adimentzale
bezala Caesar aipatzen du,
Honek denak sineskeria hutsaren inpresioa emango luke, ber-bertatik Nietzscheren paganu adimentzalearena
, zehatz eta mehazki Nietzscheren idazkian Sokratek daukana ez balitz. Ikus dezagun.
Miranderen aztia, maila honetan, Nietzscheren dionisiakoa eta satyroa adinatsu da: bion ezagupen sakona,
Lehen-izakiaren (
Gizona agerkizunen (
Baina amets edo zorabio dionisiakoan guzi honen barnea eta hondoa somatzen du, lehen-izakia, harekin bat izatera iristeraino.
Tragedia grekoan Nietzschek formaren eta formagabeko bizitz-isuriaren,
.